Cabinepost, DAF Nederland Bedrijfwagen B.V.

door Patricia Moolenbel.

Wie praat over de Europese Economische Gemeenschap heeft het over de.negen landen van de EEG: Belgie, Nederland, Luxemburg, Duitsland, Denemarken, Frankrijk, Italie, lerland en het Verenigd Koninkrijk.

De laatste, bij ons beter bekend als Engeland, is nog niet zo lang lid van de gemeenschappelijke markt, de common market, zoals zij die aanduiden.

Eigenlijk slaan de Britten met deze uitdrukking de spijker op zijn kop. De doelstelling van de EEG is het gezamenlijk opereren op een grote markt: „Het Europa van morgen.".

Direct na Engeland's toetreding kwam het vrachtverkeer ook hier op gang en nam de Nederlandse vrachtwagenchauffeur bezit van de linker weghelft.

Maar niet alvorens letterlijk in de boot te zijn genomen.

Tussen het Europese vasteland en het Verenigd Koninkrijk ligt de grote plas; wie transporteren wil op wielen moet varen over de Noordzee. ,,Overgaan", om in de termen van de Ro/Ro chauffeurs to spreken. Roll on, roll off .......Ro/Ro Drivers Harwich/Hook of Holland. Daarmee smoes je meteen al een stuk over de grens. Toch een moeilijk vak, denk ik dan, internationaal chauffeur.

In ieder land de babbel kunnen maken en ook nog effe links kunnen sturen met een joekel van een vrachtwagen. „Geen centje pijn," zegt Cor van der Heiden

"Nou ja, in the begin pakte ik weleens een rotonde verkeerd. Maar alles went.".

Vriendschapsbanden 

Cor van der Heiden heeft.negen jaar op Engeland gereden. Dat was pionieren, die eerste jaren. Er waren heel wat papiertjes voor nodig om de goederen aan de overkant of te leveren. Cor weet nog goed hoe die Engelsen de ogen op steeltjes hadden staan als er zo'n Hollandse truck overkwam. Slaapcabine hadden ze nog nooit van gehoord, laat staan erin liggen dromen.

Een jaar of drie geleden kwam de ommezwaai. Nu varen er tussen Hoek van Holland en Harwich net zo veel Engelse als Nederlandse chauffeurs.

Wie een aantal uren op zee moet doorbrengen zoekt al gauw gezelschap en zo ontstonden er vriendschapsbanden over en weer. Er werden plannen gesmeed om het onderlinge contact to verstevigen.

De gevolgen bleven niet uit. Ruim twee jaar geleden werd de Ro/Ro Driversclub Harwich/ Hook of Holland opgericht.

De club telt 200 leden, allemaal Engelandvaarders; 100 Britse en 100 Nederlandse vrachtwagenchauffeurs met zeebenen.

„Engelandvaarders " 

„Engelandvaarders,".de benaming roept indrukwekkende herinneringen op aan de Tweede Wereldoorlog.

Toen vertrokken er van het strand ook Nederlanders richting Engeland. Maar zij maakten de overtocht heel wat minder.

comfortabel dan thans het geval is met de schepen van de Stoomvaart Maatschappij Zeeland (SMZ).

Naar die heldhaftige ,Engelandvaarders" dwaalden mijn gedachten even of toen ik met Cor van der Heiden, voorzitter van de Ro/Ro Driversclub, voet aan boord zette van het ms Sealink, om kennis to maken met de Engclse bestuursleden.

Samenwerking

Tussen de SMZ, de partner British Rail en de Ro/Ro club is een fantastische samenwerking gegroeid. Tastbaar resultaat daarvan is de opening van een speciale drivers room to Hoek van Holland. Een van die plezierige zaken waarmee de SMZ de vrachtwagenchauffeurs in de watten legt.

De Engelse chauffeurs beschrijven de nieuwe ruimte, waarin ook de douanerompslomp is ondergebracht (zoals vrachtbrieven e.d.) op de volgende wijze:.

De belangrijkste gebeurtenis in het afgelopen jaar is voor de club de drivers room to Hoek van Holland, zo vriendelijk ter beschikking gesteld door de Stoomvaart Maatschappij Zeeland.

Wat een geweldige verbetering ten opzichte van vroeger. Wie nu 's morgens bij aankomst wakker wordt en buiten de storm hoort loeien, of de regen hoort gutsen, denkt meteen aan dat gezellig warme ontvangstgebouw waar de koffie, de thee en de soep klaar staan. Er is zelfs televisie om de wachttijden wat to bekorten.

Democratische club .

,Hoe gaat dat nou.onderling met de taal?"vraag ik aan Cor van der Heiden. Tenslotte heeft de bouw van de toren van Babel gezorgd voor een Babylonische spraak-verwarring.

„Kijk." legt Cor uit, ,.we zijn een democratische club met een volledig Engels en een volledig Nederlands bestuur. Er is alleen een gemeenschappelijke voorzitter, die iederjaar wisselt. Dit jaar een Nederlander. ik zei de gek, en volgend jaar weer een Engelsman.

Wel is er een vice voorzitter in Engeland, Phil Jackson.

Secretaris in Nederland is Koos Boers; in Engeland is dat Simon Wezel. Simon is de onmisbare figuur in de club. Zonder hem zouden we het niet klaren. Hij is weliswaar Brit, maar van Nederlandse afkomst.

Spreekt voortreffelijk Nederlands en vertaalt ons gemeenschappelijk clubblad, dat eens in de twee maanden verschijnt. Een Engelse babbel maken lukt ons allemaal wel, maar schrijven is andere koek.

De contributie van de club is f 50,- per jaar. Je krijgt daarvoor een lidmaatschapkaart, die voorzien moet zijn van een pasfoto. leder lid krijgt op vertoon van zijn kaart gratis te eten tijdens de overtocht. We zijn de SMZ hiervoor enorm dankbaar. Naast het clubblad hebben we nog een speldje en een fantastisch mooie sticker.

Ieder jaar komen de leden, met hun vrouwen, bij elkaar.

De laatste keer was dat in Nederland. Toen hebben die Hollanders even laten zien wat organiseren is. Het werd een geweldig weekend.".

Het loopt tegen middernacht als Cor van der Heiden en ik de nachtboot uitwuiven. Cor met heimwee in zijn hart. Hij gaat niet meer over. Hij heeft zijn carriere als Ro/Ro driver beeindigd.

Is nu taxichauffeur in den Haag.

Hoe kun je dan toch voorzitter zijn.Cor vraag ik.

Nog altijd heeft vrachtrijdend Nederland, met een aandeel van 70% van het totaal, in de EEG een leidinggevende positie.

,,Tja," zegt Cor, „u weet hoe da gaat. Natuurlijk zijn er een

aantal die daar bezwaar tegen maken, omdat ik geen chauffeur meer ben. Maar aan de andere kant vergt de organisatie van zo'n club enorm veel werk en dus tijd.

Als internationaal chauffeur ben je al weinig thuis en in die spaarzame vrije uren kun je maar weinig doen aan al de dingen die bij een vereniging horen. Vanaf de wal kan ik er samen met Koos Boers, wel voldoende tijd aan besteden. En ik blijf er op deze manier nog een beetje bij.

Bij de jongens, want ik mis ze wel!".Cor van der Heiden heeft gelijk.

Een club oprichten is niet zo moeilijk, maar een club aan gang houden is iets anders. En dat is nog maar weinig vrachtwagenchauffeurs gelukt. Daarom al mijn bewondering voor de Ro/Ro Driversclub Harwich - Hook of Holland.

Patricia Moolenbel.